Meester van de week is Bowine Meijer. Zij is 1 maart begonnen als staatsraad bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Ze zal worden ingezet in de Vreemdelingenkamer en in de Omgevingskamer. Meijer was senior rechter bij de rechtbank Den Haag en werkte daarvoor als bestuursrechtadvocaat.
Gefeliciteerd met uw nieuwe functie! Wilde u terug naar het bestuursrecht?
Ja. Ik heb gemerkt dat mijn hart net iets meer in het bestuursrecht ligt dan in het civiele recht. En dan is het natuurlijk prachtig als je kunt overstappen naar een instantie waar je als hoogste rechter de rechtsontwikkeling mede kunt bepalen. Dat neemt niet weg dat ik de grote overheidsaansprakelijkheidszaken waarvan ik er de afgelopen jaren een aantal heb gedaan, zal gaan missen; dat zijn prachtige zaken om te doen.
Is het erg wennen om na dertig jaar geen toga als beroepskleding meer aan te hoeven?
Zeker, vooral omdat ik nu veel beter moet nadenken over wat ik aan doe. Zo’n toga was wat dat betreft wel heel makkelijk.
Drie van de vier recent benoemde staatsraden, waaronder u, zijn vrouw. Inmiddels zijn er bij de Afdeling bestuursrechtspraak 15 vrouwen en 26 mannen. Vindt u het een goede zaak dat de Raad van State met een inhaalslag bezig is?
Het lijkt mij een logische ontwikkeling, gezien de grote aantallen vrouwen in de rechterlijke macht, de advocatuur en de universiteiten. Het ligt dan in de rede dat deze ook doorstromen naar functies bij de hoogste algemene bestuursrechter.
Hoe is het om rechter te zijn in tijden van dikastocratie-verwijten?
Er wordt over dit onderwerp een uitgebreide en gelukkig vaak ook genuanceerde discussie gevoerd in de media. Daar heb ik op dit moment niet veel aan toe te voegen.
Als u het voor het zeggen had dan…?
Eigenlijk meer een wens: dat de rechtbanken hun achterstanden onder controle krijgen. Die zijn niet alleen en in de eerste plaats buitengewoon vervelend voor de rechtzoekenden, maar ook voor de rechters. Die achterstanden drukken behoorlijk op het gemoed.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Een vroeg hoogtepunt was het winnen van de Haagse pleitwedstrijden. Meer recent de behandeling van de zaak van de treinkaping bij De Punt. Een aantal nabestaanden van twee omgekomen treinkapers had de Staat aansprakelijk gesteld voor hun dood. De zaak was zeer intensief, waarbij we een deel van de bij de bevrijding van de trein betrokken mariniers als getuigen hebben gehoord. De zaak maakte op mij extra veel indruk, omdat ik als kind deze treinkaping en de bevrijding van de trein zeer bewust heb meegemaakt. De beelden van de stilstaande trein in dat lege landschap en de bevrijding daarvan stonden nog in mijn geheugen gegrift.
Wie of wat is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Mijn vader, Jan Willem Meijer, was mijn grote bron van inspiratie. Hij was advocaat in Den Haag. Hij is begonnen als civilist en onteigeningsspecialist, maar heeft zich daarnaast gespecialiseerd in het bestuursrecht. Hij vertelde daar vroeger thuis zeer enthousiast en bevlogen over. Dat heeft mij geïnspireerd om rechten te gaan studeren. En dit was ook de reden om naast burgerlijk recht staats- en administratief recht, zoals dat toen heette, als tweede afstudeerrichting te kiezen, in een tijd dat bestuursrecht bepaald geen populaire richting was.
Welk boek las u het laatst?
Een paar recent gelezen titels: Middle England van Jonathan Coe, over een vriendengroep tegen de achtergrond van de aanloop naar de Brexit; Nicotine van Nell Zink, een geestig boek dat speelt in een commune- en activistenmilieu; Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Op dit moment lees ik Zenobia, slavin op het paleis van Cynthia McLeod, een historische roman over slavernij in Suriname, omdat we deze zomer een reis door Suriname gaan maken.
Met welke beroemdheid zou u een gevangeniscel willen delen?
Mijn primaire reactie is: met niemand. Maar als het dan toch moet kies ik voor Kristine Groenhart. Zij schreef Meisjesboeken van weleer; dat was voor mij één groot feest van herkenning. Dan kunnen we de dagen vullen met eindeloos over meisjesboeken praten, en natuurlijk over al onze andere favoriete jeugdboeken.
