Van harte gefeliciteerd met deze overstap. Waarom bent u overgestapt?
Bedankt! Ik heb het altijd erg naar mijn zin gehad bij Allen & Overy. Sinds ik daar in 2019 begon als advocaat heb ik er aan mooie zaken gewerkt, veel geleerd en vrienden voor het leven gemaakt. Toch kreeg ik het afgelopen jaar het gevoel dat het tijd was voor iets nieuws. Ik kwam met CMS in gesprek en er was meteen een klik. Ook sprak de diversiteit van het werken in een bredere internationale litigationpraktijk me aan. Bovendien is deze praktijk hard aan het groeien en zijn er mooie toekomstplannen. Daar wilde ik graag onderdeel van zijn.
Was het moeilijk om deze beslissing te nemen?
De keuze voelde heel natuurlijk, dus ik heb niet lang getwijfeld. In die zin was het dus geen moeilijke beslissing. Wel was ik erg gehecht geraakt aan mijn vorige kantoor en de mensen daar, dus om daar afscheid van te nemen was wel lastig. Gelukkig ben ik bij CMS in een ontzettend leuk team terecht gekomen dat me heel warm heeft ontvangen. Daardoor voelt het alsof ik hier al maanden rondloop.
Wat wordt uw grootste uitdaging?
Ik kan nogal opgaan in mijn werk. Soms beland ik in ‘hyperfocus’, waardoor mijn tijdsbesef verdwijnt en ik ongevoelig word voor interne en externe prikkels. Ik moet er dus een gewoonte van maken om wekkers zetten om los te komen en iets te eten en drinken. Het scheelt een hoop dat mijn collega’s vaak even komen kletsen en checken hoe het gaat. Ook is iedereen er alert op dat er niet te lang wordt doorgewerkt als dat niet per se nodig is. Zo trekken mijn collega’s me ook uit mijn ‘trance’.
Welke zaak is u het meest bijgebleven?
In mijn eerste jaar als advocaat werkte ik voor een partner die (terecht) vond dat ik uit mijn comfortzone getrokken moest worden. Ze zette me op een zaak waarbij ik veel verantwoordelijkheid kreeg; ik schreef de stukken, kreeg de lead op de zitting en heb uiteindelijk ook de schikkingsonderhandelingen zelfstandig mogen doen en afronden. Natuurlijk hield zij wel een oogje in het zeil en was ze beschikbaar voor vragen en overleg. Het feit dat zij mij los durfde te laten gaf me veel zelfvertrouwen. Het was een super leerzame ervaring.
En tot slot: wat mogen uw nieuwe collega’s – en alle lezers van Mr. – van u weten wat zij waarschijnlijk nooit te weten zouden zijn gekomen als u dat hier niet verteld had?
Ik heb ooit in een reclame voor een vrouwentijdschriftenpakket gespeeld. Ik moest de 16-jarige Lucille Werner voorstellen. De felle jaren 80 make-up, getoupeerde haren en knalrode baret maakten het een vrij gênante vertoning, die op alle zenders werd uitgezonden. Ik had er 75 euro mee verdiend (en dat was het niet waard). Tot mijn vreugde is het spotje kortgeleden verwijderd van YouTube en – helaas voor mijn nieuwe collega’s – niet meer online te vinden.