Het Centraal Tuchtcollege (CTG) heeft op 29 januari 2021 een uitspraak gedaan (ECLI:NL:TGZ:CTG:2021:36) waarin het begrip regiebehandelaar is geïntroduceerd. Het CTG spreekt niet langer over hoofdbehandelaar, maar heeft het sindsdien over regiebehandelaar. Reden hiervoor is de toegenomen complexiteit van zorg, die soms door zorgverleners van verschillende instellingen wordt verleend.
Het CTG heeft met deze uitspraak een drietal vuistregels geformuleerd die in de praktijk flexibel toegepast kunnen worden. Achttien beroepsorganisaties en koepels hebben deze uitspraak van het CTG uitgewerkt in een nieuwe Handreiking Verantwoordelijkheidsverdeling bij samenwerking in de zorg en een checklist.
De rode draad in deze Handreiking is dat de continuïteit en de samenhang van de zorgverlening aan de patiënt wordt bewaakt, dat er een adequate informatie-uitwisseling en voldoende overleg is tussen de betrokken zorgverleners en dat er één aanspreekpunt is voor de patiënt en diens naaste betrekkingen. 1. de continuïteit en de samenhang van de zorgverlening aan de patiënt wordt bewaakt, 2. dat er een adequate informatie-uitwisseling en voldoende overleg is tussen de betrokken zorgverleners en 3. dat er één aanspreekpunt is voor de patiënt en diens naaste betrekkingen.
In de Handreiking is dit uitgewerkt in een maar liefst 71 pagina’s tellende brochure met twaalf aandachtspunten. De voorheen geldende Handreiking uit 2010 telde 36 pagina’s met dertien aandachtspunten.
Er is momenteel sprake van veel druk op de zorg met een beperkte capaciteit en zorgverleners die zuchten onder de al maar toenemende regelgeving en administratie. De vraag die dan ook rijst is, of met deze wel zeer uitvoerige nieuwe Handreiking de drie vuistregels die het CTG heeft geformuleerd in de dagelijkse praktijk wel hanteerbaar zijn. Anders gezegd : is deze Handreiking wel praktijkbestendig?
