Van harte gefeliciteerd met deze overstap. Waarom bent u overgestapt?
Dank! Mijn vrouw en ik besloten na mooie jaren uit Amsterdam te vertrekken en (terug) te verhuizen naar Venlo, waar we beiden geboren en getogen zijn. Vanuit Venlo bij een kantoor in Amsterdam blijven werken leek me niet erg aantrekkelijk, zodat ik NautaDutilh na 11,5 jaar achter me heb gelaten. Met pijn in het hart wel, want ik heb het er altijd erg naar mijn zin gehad.
Vervolgens ben ik met verschillende kantoren in de regio Limburg / Noord-Brabant in gesprek gegaan, waarbij Boels Zanders het beste gevoel gaf. Dat zij onder meer in Venlo een kantoor hebben en ik dus op de fiets naar mijn werk kan is een mooie bijkomstigheid.
Was het moeilijk om deze beslissing te nemen?
Ja en nee. Het was voor ons al langer duidelijk dat we uiteindelijk uit Amsterdam weg zouden gaan, op zoek naar meer rust en ruimte en dichter bij familie en vrienden. Maar we waren er lang niet over uit waar we dan precies wilden gaan wonen en wat het juiste moment zou zijn om de stap te wagen. Uiteindelijk heeft de geboorte van onze dochter Bodi in januari 2022 het proces in een stroomversnelling gebracht. Haar komst zorgde voor andere én duidelijkere behoeften, zoals de nabijheid van opa’s en oma’s en een kindvriendelijke(re) leefomgeving. Desalniettemin bleef het een spannende stap, onder meer omdat ik mijn vertrouwde werkomgeving moest achterlaten.
Wat nam u zich voor toen u de advocatuur in stapte?
Toen ik begon met studeren had ik allerlei – met name door Amerikaanse films ingegeven – heroïsche voorstellingen van de advocatuur, waarin ik mezelf zag als de laatste strohalm voor onschuldige verdachten die ik dan tegen alle verwachtingen in met een gloedvol en op de juiste momenten ontroerend pleidooi voor de poorten van de gevangenis zou wegslepen (denk ‘A Time to Kill’, ‘Primal Fear’, en ‘A Few Good Men’). Tijdens mijn studie kwam ik er achter dat het in Nederland toch iets anders gaat (vooral het feit dat er geen jury is die ontroerd kan raken door mijn pleidooi was een harde klap), en had bovendien het burgerlijk recht mijn interesse gewekt, zodat ik het strafrecht uiteindelijk achter me heb gelaten.
Hebt u dit voornemen inmiddels bijgesteld?
Mijn initiële voornemen werd dus tijdens mijn studie al bijgesteld. Toen ik begon met werken nam ik me vooral voor het werk te blijven doen zolang ik het leuk zou vinden; dat voornemen geldt nog steeds. Wat daarbij is gekomen is het op een beschaafde en vriendelijke manier met wederpartijen en hun advocaten omgaan, een gezonde work-life balance en mezelf niet te serieus te nemen. Dat laatste helpt overigens erg bij de daarvoor genoemde punten.
Welke zaak is u tot nu toe het meeste bijgebleven?
Dat is een zaak voor een voormalig Quote 500-lid, die met zijn ex-zakenpartners ruziede over het eigendom van allerlei buitenlandse vennootschappen en goederen. Een van de vele procedures in dat dossier speelde zich af op de Kaaimaneilanden. Onze cliënt zou via een video-verbinding een cross-examination ondergaan. Hoewel dat op zichzelf al interessant was – zo’n cross-examination door Engelse QC’s komt immers vrij dicht bij mijn eerdere filmische ideeën over de advocatuur – is het toch vooral onze cliënt waardoor deze zaak mij is bijgebleven. Hij was een nogal kleurrijk persoon die sterk geloofde in zijn eigen verhalen, ook als die verhalen niet per se strookten met wat er aan schriftelijke stukken voorhanden was. We hadden daarom veel tijd gestoken in de voorbereiding op die cross-examination, omdat we wisten dat onze cliënt de neiging kon hebben enorm uit te weiden. Bovendien was hij vrij gemakkelijk boos te krijgen en dat kwam de geloofwaardigheid van zijn getuigenis niet ten goede. We drukten hem dus tot in den treure op het hart om zijn antwoorden kort te houden en te beperken tot het gevraagde en vooral kalm te blijven. Dat zou hij absoluut doen zo verzekerde hij ons; we hoefden ons geen enkele zorgen te maken. Uiteraard ontstak hij vervolgens bij de tweede vraag al in grote woede en begon hij aan een minutenlang betoog over het grote onrecht dat hem werd aangedaan. Ik zag, zelfs via de niet erg scherpe videoverbinding, de voldoening op het gezicht van de QC van de wederpartij – het werd nog een erg lange cross-examination.
