Businesstrip naar de VS en daar een min of meer toevallige ontmoeting, of speciaal naar Boston gereisd voor een concert?
“Ik ben speciaal naar Boston gereisd voor de show van Mötley Crüe en de meet & greet met hen. Er zullen vast mensen zijn die niet begrijpen dat je in drie dagen tijd zeven uur heen en zeven uur terugvliegt voor het zien en ontmoeten van een beruchte hardrockband uit de jaren ’80. Maar mensen die dezelfde passie voor muziek hebben of ook oud-beroepsmuzikant zijn (zoals ikzelf) zullen dat zeker begrijpen. Dit was een once in a lifetime opportunity. Mötley Crüe toert nog één keer samen met Def Leppard, Poison en Joan Jett (‘I love rock ’n roll’) door de VS (The Stadium Tour). Ze komen niet naar Europa, laat staan Nederland.
Het is nu echt de vraag of je ze nog ooit live kunt zien. De meesten zijn in de 60 (behalve drummer Tommy Lee). Gitarist Mick Mars is al 73 en zijn gezondheid is niet al te best meer. Toen ik een VIP-package met meet & greet kon bemachtigen twijfelde ik geen moment en ben in het vliegtuig gestapt. Daar komt bij dat de show plaatsvond in Fenway Park, het oudste baseballstadion van de VS en thuisbasis van de eveneens beroemde Red Sox. Dat is een historisch en indrukwekkend stadion. Om vervolgens alle vier de bandleden één op één persoonlijk te kunnen ontmoeten is uniek en gaf mij enorme energie. Dan zie je overigens wel wat veertig jaar rock ‘n roll met mensen doet. Na de meet & greet kon ik vanaf rij 1 de show bijwonen, pal voor de main stage. Dat was spectaculair en ik heb geweldige foto’s en opnamen kunnen maken. Dit was een ervaring die je nooit meer vergeet.”
Altijd al een fan geweest van hardrock en dan speciaal van deze groep? Het zijn niet bepaald koorknapen.
“Als muzikant – ik heb in het verleden nog toelatingsexamen gedaan voor het conservatorium – houd ik van vele soorten muziek. Ik kwam al op jonge leeftijd als drummer in bandjes terecht en begon met het spelen van covers van bands als AC/DC (Highway to Hell!), Iron Maiden, Judas Priest, Scorpions, Van Halen, Bon Jovi, Mötley Crüe maar ook Mothers Finest en de Stones. We repeteerden bij mijn ouders in de garage op vrijdagmiddag. Het hele dorp kon dat horen. Mijn eerste live optreden was met de schoolband in de aula van de middelbare school waar ik op het VWO zat. Op mijn zestiende kwam ik in mijn eerste professionele rockband terecht. Ook tijdens mijn rechtenstudie in Tilburg speelde ik in bands die optraden tijdens juristenfeesten. Ik ben altijd een fan geweest van hardrock, tot op de dag van vandaag en volg de ontwikkelingen ook. In de jaren ’80 waren Mötley Crüe, AC/DC en Van Halen mijn grote voorbeelden.”
Wat is terechtgekomen van uw muzikale carrière?
“In de jaren ‘80 was ik drummer en heb ik met Hardware in 1987 de plaat Heavy Nights opgenomen (staat op Spotify). Ook heb ik nog met Vengeance gespeeld voordat ze hun tweede plaat We have ways to make you rock opnamen. In die tijd heb ik veel gespeeld en ook getoerd door verschillende landen. We hebben ook als support act gespeeld van internationale bands die naar Nederland kwamen. Ook wij waren geen koorknapen en het spelen in een professionele rockband betekende zeker in de jaren ‘80 nogal een wild leven. Maar het was een prachtige tijd en mijn leven was (en is) in elk geval niet saai.”
Maar toen werd u advocaat…
“Begin jaren ‘90 begon de combinatie van spelen in een professionele rockband en het zijn van advocaat steeds meer te knellen. Ik voelde aankomen dat ik een keuze moest gaan maken. Toen ik na een show met de band op zondagavond ‘s ochtends om half zes thuiskwam, en vervolgens als jonge medewerker een kort geding moest voeren bij de rechtbank Roermond – en daar aankwam met het verkeerde dossier en niet echt helder van geest – ben ik ergens in 1993 met pijn in het hart gestopt met het muzikantenleven. Ik mis dat eigenlijk nog steeds en naarmate ik ouder word komt dat weer bovendrijven. Daarom ook vind ik het leuk dat ik betrokken ben geraakt bij Pythagoras Music Fund; een investeringsfonds dat belegt in Music Rights. Dat maakt de cirkel toch weer een beetje rond. Zo hebben de mannen van Mötley Crüe hun muziekrechten voor circa 80 miljoen dollar verkocht.“
Mötley Crüe tekende in 2015 een contract waarin stond dat ze nooit meer zouden optreden. Dat deden ze wel. Had u hun advocaat willen zijn om deze contractbreuk te goed te praten?
“Ja. Ha ha. Je ziet veel rockbands uit de jaren ‘80 roepen dat ze stoppen (ook KISS bijvoorbeeld), maar vervolgens gaan ze toch weer toeren. Dat komt ook omdat veel bands tegenwoordig door de komst van streamingdiensten niet echt geld meer verdienen door platen- en cd-verkoop. Ze moeten het hebben van inkomsten uit live optredens. Daardoor gaan bands die zouden stoppen vaak toch weer optreden. De mannen van Mötley Crüe hebben daar, zoals ze zijn, nogal een mediacircus van gemaakt. Eerst tekenden ze onderling met z’n vieren in 2014 een zogenoemd Cessation of Touring Contract. Daarin spraken ze af dat ze vanaf 2015 nooit meer als Mötley Crüe zouden toeren. Vervolgens hebben ze dat niet juridisch ontbonden maar eind 2019 ritueel verbrand, daar een opname van gemaakt en die verspreid naar de media. Toen kondigden ze aan dat ze dus nog een keer een Stadium Tour in de VS zouden doen, in 2020. Dat was groot nieuws, zeker ook voor de fans. Maar toen kwam corona. Het is daardoor 2022 geworden. Ik was zeker graag hun advocaat geweest als hier een geschil over zou zijn ontstaan. Die zaak zou ik altijd winnen want als je iets onderling met z’n vieren afspreekt kun je met diezelfde vier personen onderling ook weer afspreken de betreffende overeenkomst te ontbinden. En dat is in feite precies wat ze hebben gedaan.”
Kun je een goed jurist te worden door veel te headbangen?
“Ik denk dat ik daar het levende bewijs van ben.”
Als u het voor het zeggen had…
“Zou ik op ieder advocatenkantoor een ruimte inrichten met muziekinstrumenten, zodat kantoorgenoten in de vrije uurtjes of ter ontspanning met elkaar muziek kunnen maken. Ik weet zeker dat dit de ontspanning, creativiteit en onderlinge band zal bevorderen. Misschien ontstaat er dan wel een mooie nieuwe Nederlandse (rock)band.”
Wat is niet over u bekend wat wel interessant is?
‘Dat ik een broer heb die al sinds 2002 in New York woont en Head of Learning en Development is bij Pfizer, waardoor ik hem weinig zie. Ik mis hem.”
Wie of wat is uw bron van inspiratie?
“Dat is muziek. Muziek brengt creativiteit, troost, ontspanning. Als ik een moeilijk juridisch probleem moet oplossen, luister ik naar creatieve muziek, Van Rush bijvoorbeeld: Neil Peart is een van de beste drummers ooit. Als ik me moet oppeppen voor onderhandelingen of – vroeger toen ik nog procedeerde – voor een kort geding, luister(de) ik naar Metallica. Ik denk eigenlijk dat voor heel veel mensen geldt dat muziek van welke soort ook belangrijk voor hen is. Muziek is er altijd.”
Welk boek las u het laatst?
“Rockonomics, een boek over hoe de muziekindustrie echt werkt. Geschreven door Alan Krueger, hoogleraar politieke economie aan Princeton University.”
Wat staat er bovenaan op uw bucketlist?
Bij Angus Young (gitarist van AC/DC) aanbellen (hij woont in Aalten, gewoon in Nederland) en vragen of ik gedurende één show hun drummer mag zijn.”
Met welke beroemdheid zou u samen een hardrockconcert willen bezoeken?
“Met Beyoncé.”
Benieuwd naar de studententijd van Rob Hendriks? Kijk hier.
