De werknemer is sinds 2018 in dienst in de functie van schoonmaakmedewerkster. Op 16 februari 2022 heeft zij zich ziekgemeld. In oktober 2022 heeft de werknemer contact gehad met de bedrijfsarts voor een periodieke evaluatie. De bedrijfsarts constateerde dat er (nog) geen reële arbeidsmogelijkheden waren, maar adviseerde wel om de zieke werknemer regelmatig uit te nodigen voor een koffiedrinkmoment. Op advies van de bedrijfsarts hebben de werkgever en de werknemer een paar koffie-afspraken met elkaar gehad. Eind november 2022 is echter discussie ontstaan over het tijdstip waarop de koffiemomenten tussen hen zouden plaatsvinden. De werkgever neemt de diensten van de werknemer over, waardoor hij pas rond 18.30 uur klaar zou zijn voor een koffie-afspraak. De werknemer heeft aangegeven zich enkel tot 17.30 uur beschikbaar te willen houden. Volgens de werknemer is 18.30 uur veel te laat en valt dit buiten de normale werktijden. Uiteindelijk heeft de werkgever besloten om het loon over de maand december 2022 stop te zetten. Zodra de werknemer zich weer houdt aan de re-integratieverplichtingen, is de werkgever bereid het loon weer te continueren. Daarop stapt de werknemer naar de kantonrechter.
De kantonrechter oordeelt dat de werknemer niet heeft geweigerd om het advies tot het houden van koffiemomenten op te volgen (ECLI:NL:RBROT:2023:3454). Het inplannen van koffiemomenten op advies van de bedrijfsarts moet in onderling overleg plaatsvinden, waarbij voor wat betreft de dag en het tijdstip in redelijkheid rekening moet worden gehouden met elkaars gerechtvaardigde belangen. De kantonrechter acht het redelijk dat voor het plannen van koffiemomenten in het kader van de re-integratie van de werknemer wordt aangesloten bij de werktijden van de werknemer (gedurende een jaar) voorafgaand aan haar ziekte, hetgeen in het geval van de werknemer alleen overdag was.
De werkgever heeft naar het oordeel van de kantonrechter onvoldoende onderbouwd dat er echt geen manier is om de organisatie en werktijden van de werkgever zo in te richten dat hij of eventueel een vervanger overdag met de werknemer zou kunnen afspreken. Ook is niet gebleken dat bijvoorbeeld het inplannen van een digitaal koffiemoment als alternatief voor het fysieke koffiemoment voldoende is onderzocht, terwijl de werknemer dit wel heeft voorgesteld.
Al met al is niet aannemelijk geworden dat de werkgever zich constructief heeft opgesteld en naar (creatieve) oplossingen heeft gezocht. De werkgever heeft de loonstop dan ook onterecht toegepast.
Commentaar
Een loonstop dient niet te snel te worden toegepast: bij een zieke werknemer mag het nodige van de werkgever worden gevergd. Dit kan onder meer inhouden dat – op advies van de bedrijfsarts – koffiemomenten plaatsvinden, ook al moet de werkgever overdag de dienst van de zieke werknemer overnemen. De werkgever dient in dat geval te zorgen voor een vervanger die met de zieke werknemer zou kunnen afspreken zodat het koffiemoment alsnog binnen de gebruikelijke werktijden van de werknemer kan worden ingepland.
Met medewerking van Lucine Meijers.
