Vlak voordat ik afstudeerde van mijn master ondernemingsrecht, vroeg een vriendin mij om hulp. Haar verhuurder had haar een brief gestuurd waarin hij mededeelde dat zij vanaf de volgende maand zelf een energiecontract moest afsluiten. Als zij hier niet mee akkoord zou gaan, zou zij een hoog bedrag moeten nabetalen in verband met onverwachte energiekosten. ‘Mag dit zomaar, Melis? Volgens mij huur ik all-in’, vroeg ze mij in paniek terwijl ze al een zoektocht was gestart naar een nieuwe woning. Ik moet zeggen dat ik weinig kaas gegeten heb van huurrecht, maar dit voelde direct zó onrechtmatig dat ik besloot voor haar in de bres te springen.
Nadat ik alle relevante stukken omtrent het huurcontract en e-mailcorrespondentie met de verhuurder had geraadpleegd, leek het antwoord zo klaar als een klontje: nee, dit mag niet. Ik zal niet ingaan op de details, maar mijn vriendin huurt haar woning op basis van een all-in contract. Bovendien heeft de verhuurder zich al die tijd feitelijk gedragen alsof er sprake is van een all-in huur. We stuurden een brief. De verhuurder was hier niet van gecharmeerd en stelde dat mijn vriendin al jaren ‘gematst’ werd omdat het huurcontract van meet af aan op basis van kale huur zou zijn. Als zij niet akkoord zou gaan met de feitelijke splitsing van de huur en servicekosten, alsmede de nabetaling van een flink bedrag in verband met energie- en incassokosten inclusief rente, zou hij zijn advocaat inschakelen. Wat een gezellige boel.
Wij kwamen erachter dat het pand recent was verkocht aan een nieuwe partij, voor wie de verhuur door de gestegen energieprijzen achteraf niet zo rendabel bleek te zijn. Dat is natuurlijk zeer vervelend, maar dit mag geen reden zijn om op deze manier met je huurder om te gaan en de regels aan je laars te lappen. Het lijkt mij niet aannemelijk dat de verhuurder, als professional in het vastgoed, een leek is op het gebied van huurrecht of niet op de hoogte zou zijn van de inhoud van het huurcontract. De stelling dat hierin alleen een bedrag opgenomen zou zijn voor de kale huurprijs is onjuist. Misbruik maken van de onwetendheid van mijn vriendin en haar in feite uit haar woning jagen zodat deze voortaan kaal verhuurd kan worden? Not on my watch! Nadat mijn bevindingen waren bevestigd door een advocaat die wel gespecialiseerd is in het huurrecht, stuurden we nogmaals een stevige brief.
Na een periode van radiostilte kreeg mijn vriendin een mailtje van de verhuurder waarin stond dat zij in de loop van de week bezoekers (potentiële kopers) kon verwachten voor een bezichtiging van het pand. Goh! Kun je je voorstellen hoeveel huurders zich geïntimideerd zouden voelen en hun verlies nemen of hun verhuurder blind vertrouwen in dit soort situaties? Als rechtenstudent kun je al snel veel betekenen voor personen uit je omgeving. Wat voor ons een relatief eenvoudige juridische vraag is, kan voor hen abracadabra zijn. Enfin, over het huurcontract is nooit meer een woord gerept en mijn vriendin kan gewoon met haar kinderen in de woning blijven. Eind goed, al goed.
