Advocaten kunnen toch terecht bij de beroepsvereniging Insolad?
Ja, dat is zo, als zij voldoen aan het minimumaantal vereiste ervaringsjaren.
Waarom is het nodig een aparte vereniging voor herstructurering op te richten?
Herstructureringen zonder gebruik te maken van een juridische procedure (‘out of court’) gebeuren al jaren en dat zal ook zo blijven. Herstructureringen waarbij een juridische procedure wordt gebruikt (‘in court’) zijn in Nederland echter altijd een marginale praktijk gebleven omdat wij in Nederland geen effectieve juridische herstructureringsprocedure hadden. Hierin is met de komst van de Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA) begin dit jaar wijziging gekomen. De WHOA is een effectieve en breed toepasbare regeling die de Nederlandse herstructureringspraktijk een enorme stuw zal geven. Het toegenomen belang van deze praktijk rechtvaardigt een specialisatievereniging die zich specifiek hierop richt.
Ligt nu de focus te veel op de afwikkeling van een faillissement en te weinig op herstructureringen?
Nee, ik denk niet dat de focus te veel op afwikkeling ligt. Men probeert altijd te redden wat er te redden valt. Wel is het zo dat door het ontbreken van een effectieve herstructureringsprocedure faillissementen in het verleden zijn uitgesproken die wellicht met een goede herstructureringsprocedure hadden kunnen worden voorkomen. Het gevaar bestaat eerder dat herstructurering een ‘hype’ wordt. Een herstructurering is geen doel op zich maar een techniek die de ene keer wel geschikt is en de andere keer niet.
In hoeverre heeft de Wet homologatie onderhands akkoord meegespeeld om deze vereniging op te richten?
De WHOA was inderdaad de concrete aanleiding om deze vereniging op te richten. De vereniging richt zich echter niet uitsluiten op WHOA-herstructureringen maar op alle financiële herstructureringen die plaatsvinden met of tegen de achtergrond van een juridische procedure. Mijn verwachting is dat de WHOA aan de herstructureringspraktijk over de hele breedte een impuls zal geven.
De vereniging ging vier dagen geleden van start, met een eigen website. Welke reacties heeft u sindsdien ontvangen?
We hebben veel enthousiaste reacties ontvangen, niet alleen uit Nederland maar ook uit het buitenland. Je merkt dat er een grote behoefte aan een dergelijke vereniging bestaat. Nederland is een klein land met een open economie. Als nationale vereniging is het van belang dat je de blik niet alleen naar binnen keert maar deze ook naar buiten richt en bij de internationale herstructureringsgemeenschap aansluiting zoekt en daarin een plaats neemt.
Als u het voor het zeggen had…
Dan zou ik blijven bouwen aan consensus, draagvlak en collectieve richting. Als je het alleen voor het zeggen hebt in een land, kun je een hoop kapotmaken (zie Zimbabwe, Venezuela, etc). Je kunt een land echter niet in je eentje opbouwen. Daarvoor blijft een collectieve inspanning nodig. Hooguit kun je bijdragen aan de invulling van de juiste randvoorwaarden.
Wat is niet over u bekend, wat wel interessant is?
Helaas – bij mij is het ‘What You See Is What You Get’: geen spannende verrassingen, er is niet veel meer dan wat je ziet.
Welk boek las u het laatst?
Shoe Dog, van Phil Knight, het verhaal van de oprichter van Nike. Het is niet alleen een inspirerend verhaal, maar ook goed en humoristisch geschreven. Voor mensen in ons vak is het een mooi voorbeeld van hoe een bedrijf dat winstgevend is toch financiële problemen kan hebben door snelle groei en een tekort aan werkkapitaal. De kapriolen die Knight moest uithalen om deze problemen het hoofd te bieden, zijn soms hilarisch. Het voortdurende tekort aan werkkapitaal dwong Nike uiteindelijk naar de beurs te gaan hoewel ze liever privaat waren gebleven. Ik kan het iedereen met belangstelling voor ondernemerschap van harte aanbevelen.
Wat staat er bovenaan op uw bucketlist?
Het lijkt mij een fantastisch avontuur om van Cairo naar Kaapstad te fietsen. Alle politieke onrust en oorlog in de tussenliggende landen maakt dat alleen een beetje lastig. Een makkelijker te realiseren wens is om met mijn kinderen de TransAlp te fietsen; ik moet hen alleen nog overtuigen mee te gaan…
Mocht u ooit in een cel belanden, welke beroemdheid zou u dan mogen vergezellen?
Als hij nog had geleefd, had ik graag Lee Kuan Yew ontmoet, premier van Singapore van 1959-1990. Hij heeft Singapore tot een uniek succesverhaal gemaakt in een buitengewoon ingewikkelde geopolitieke context. Zijn memoires, die hij optekende in het boek The Singapore Story, zijn een absolute aanrader.
Benieuwd naar de studententijd van Tollenaar? Klik hier.
